Στα 1816 σύμφωνα με τον Πουκεβίλ, το Νιόκαστρο, πρωτεύουσα της επαρχίας του Ναβαρίνου φιλοξενούσε 600 τούρκους κατοίκους (142 οικογένειες), ενώ 130 έλληνες (17 οικογένειες) ζούσαν στη συνοικία εκτός των τειχών.
Το Μάρτιο του 1821 με την κήρυξη της Επανάστασης κατέφυγαν στο Νιόκαστροοι Τούρκοι της Αρκαδίας, οι οποίοι και σφαγιάστηκαν από τους Έλληνες πολιορκητές λίγους μήνες μετά. Το 1825 ο Ιμπραήμ πολιορκεί το Νιόκαστρο, που πέφτει στα χέρια του λίγες μέρες μετά, ενώ απελευθερώνεται τελικά το 1828 από τον συμμαχικό στόλο, υπό τον στρατηγό Μαιζόν. Από τα Οθωνικά χρόνια και ως το 1941 το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή, αφού έπαψε πια να κατοικείται.
Το Νιόκαστρο σήμερα διατηρείται εκπληκτικά στην παλιά επιβλητική του μορφή, εκτός από το Νότιο μεγάλο του πύργο που κόπηκε στη μέση όταν κατά τη γερμανική κατοχή το 1944 ανατινάχθηκαν τα πυρομαχικά που ήταν αποθηκευμένα εκεί από συμμαχικό βομβαρδισμό.
